در حالی که تشکل‌های صنفی کارگری و کارفرمایی در حوزه حمل‌ونقل جاده‌ای، از رانندگان و مالکان ناوگان گرفته تا شرکت‌های حمل‌ونقل، نقش مهمی در پیگیری حقوق و مطالبات اعضای خود ایفا می‌کنند و به‌ویژه در شرایط بحرانی تنها هیئت‌مدیره این تشکل‌ها به جلسات رسمی فراخوانده می‌شوند، اما هنوز آمار دقیقی از تعداد واقعی اعضای آن‌ها در دسترس نیست. این خلأ آماری، قدرت چانه‌زنی و توانایی این انجمن‌ها را در تحقق خواسته‌های اعضایشان با ابهام مواجه می‌سازد.
واقعیت آماری: جمعیتی میلیونی بدون نمایندگی شفاف؟
بر اساس آمار غیررسمی منتشر شده در فضای مجازی، تنها در بخش حمل‌ونقل کالا، چیزی حدود ۶۰۰ هزار راننده فعال و تقریباً ۵۰۰۰ شرکت حمل‌ونقل مشغول به فعالیت هستند. اگر به این ارقام، تعداد رانندگان و مالکان اتوبوس، رانندگان تاکسی‌های کرایه و شرکت‌های حمل‌ونقل مسافر را نیز بیفزاییم، با رقمی بسیار بالا از فعالان حوزه حمل‌ونقل جاده‌ای در کشور مواجه می‌شویم. برخی فعالان صنفی معتقدند این رقم بدون احتساب اعضای تشکل‌های کارفرمایی، به حدود یک میلیون نفر می‌رسد.
با این حال، متأسفانه هیچ منبع رسمی یا گزارش دقیقی در مورد تعداد اعضای تشکل‌ها، شامل اتحادیه‌ها و انجمن‌های کارگری یا کارفرمایی حمل‌ونقل جاده‌ای (اعم از تشکل‌های مرتبط با رانندگان و مالکان کامیون، اتوبوس، سواری کرایه و همچنین شرکت‌های حمل‌ونقل مسافر و کالا) وجود ندارد. بسیاری از منابع، از جمله وب‌سایت‌های خبری و صنفی، صرفاً به ترکیب هیئت‌مدیره یا آدرس‌های شهرستانی انجمن‌ها اشاره می‌کنند و فاقد اطلاعات عددی درباره تعداد کل اعضا هستند. حتی برخی انجمن‌ها و کانون‌ها نیز تنها به انتخاب اعضای هیئت‌مدیره اشاره کرده‌اند، نه به تعداد کلی اعضا.
چالش‌های جذب عضو: چرا فعالان صنعت حمل‌ونقل به انجمن‌ها نمی‌پیوندند؟
با توجه به این وضعیت، هنوز به درستی مشخص نیست که تشکل‌های صنفی حمل‌ونقل جاده‌ای، چه کارگری و چه کارفرمایی، نماینده چه تعداد از فعالان این بخش هستند و اصولا چه تعداد از اعضا را توانسته‌اند به خود جذب کنند. اگر این تشکل‌ها در جذب اعضای زیاد موفق نبوده‌اند، دلایل آن چیست؟ آیا فعالان این حوزه با مشکل پرداخت حق عضویت مواجه‌اند؟ آیا نسبت به کارایی و توانمندی این تشکل‌ها دچار تردید هستند؟ آیا محدودیت‌های زمانی مانع از پیگیری عضویتشان در انجمن‌های صنفی می‌شود؟ یا اینکه اطلاعات کافی در مورد وجود چنین تشکل‌هایی و مزایای عضویت در آن‌ها ندارند؟
پاسخ به این پرسش‌ها قطعاً می‌تواند به افزایش توانمندی تشکل‌های صنفی بخش حمل‌ونقل جاده‌ای کمک فراوانی کند. به طور حتم، اگر این تشکل‌ها بتوانند اعضای بیشتری را جذب کنند، هیئت‌مدیره آن‌ها در پیگیری حقوق و مطالبات اعضا از قدرت چانه‌زنی به‌مراتب بیشتری برخوردار خواهند بود و امکان تحقق خواسته‌های اعضای خود را به میزان قابل توجهی افزایش خواهند داد.
مجله حمل و نقل و باربری نوین بار
تاکید عراق بر عدم اجازه حمل کالا از راه آهن شلمچه بصره/ توسعه بندر فاو هدف اصلی
گام مهم در توسعه تجاری ایران و پاکستان: افزایش تردد کامیون‌های ترانزیتی در مرز میرجاوه
